COP15 για τη βιοποικιλότητα: Μικρά βήματα ελπίδας, αλλά και άλματα απογοήτευσης

Με αισιοδοξία αλλά και σκεπτικισμό υποδέχτηκαν οι περιβαλλοντικές οργανώσεις τη συμφωνία που επιτεύχθηκε στη 15η Διάσκεψη του ΟΗΕ για τη βιοποικιλότητα (COP 15) στο Μόντρεαλ του Καναδά.

Το νέο παγκόσμιο πλαίσιο για τη βιοποικιλότητα Κούνμινγκ-Μόντρεαλ (όπως ονομάστηκε από τα ονόματα των πόλεων στις οποίες πραγματοποιήθηκε η διοργάνωση) περιλαμβάνει στόχους και δράσεις με σκοπό την ανάσχεση και την αναστροφή της απώλειας της βιοποικιλότητας. Ιδιαίτερα σημαντική είναι η ενσωμάτωση ενός στόχου για τη διατήρηση τουλάχιστον του 30% της γης, των ωκεανών και των γλυκών υδάτων, με σεβασμό στα δικαιώματα των αυτόχθονων λαών και των τοπικών κοινωνιών, και αναγνωρίζοντας τη συμβολή των αυτόχθονων και παραδοσιακών εδαφών για την επίτευξη του στόχου αυτού.

Το WWF, ωστόσο, παρατηρεί ότι για την εφαρμογή του πλαισίου αυτού και την επίτευξη των στόχων του απαιτούνται επείγουσες ενέργειες από όλες τις χώρες και διασφάλιση των απαιτούμενων χρηματοδοτικών πόρων.

«Μικρά βήματα ελπίδας, αλλά και άλματα απογοήτευσης» χαρακτηρίζει τις αποφάσεις η Greenpeace, η οποία καλωσορίζει τη σαφή αναγνώριση των δικαιωμάτων, των εδαφών, του ρόλου και της γνώσης των αυτόχθονων πληθυσμών στην προστασία της βιοποικιλότητας, όμως τονίζει ότι οι ψεύτικες λύσεις που προωθούνται εξυπηρετούν μόνο τα εταιρικά κέρδη.

Οι θετικές εξελίξεις σχετικά με την αναγνώριση του κομβικού ρόλου των αυτόχθονων πληθυσμών, δυστυχώς, δεν αρκούν για να καλύψουν την αποτυχία της Διάσκεψης να καταλήξει σε εργαλεία και μέτρα ικανά να σταματήσουν τη μαζική καταστροφή της βιοποικιλότητας, σημειώνει η Greenpeace. Η αναγνώριση της σημασίας που έχει η προστασία της βιοποικιλότητας μοιάζει να προωθείται παράλληλα με καταστροφικές δραστηριότητες μέσα στις ίδιες περιοχές. Με αυτά τα δεδομένα, η προστασία και οι δεσμεύσεις κινδυνεύουν να μείνουν στα χαρτιά. Ο στόχος προστασίας τουλάχιστον του 30% της γης και των ωκεανών έως το 2030 ναι μεν υπάρχει, αλλά κινδυνεύει να μείνει ένας κενός αριθμός.

Σχετικά με τη χρηματοδότηση για την προστασία της βιοποικιλότητας, η Greenpeace σχολιάζει ότι τα 20 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως έως το 2025, και μετά τα 30 δις έως το 2030 είναι μία αρχή, όμως δεν είναι αρκετά. Υπάρχει ένα κενό 700 δισεκατομμυρίων δολαρίων για τη χρηματοδότηση της βιοποικιλότητας, που δεν είναι ξεκάθαρο πώς θα καλυφθεί. Το θέμα δεν αφορά μόνο το πόσα χρήματα θα δοθούν, αλλά και το πόσο γρήγορα μπορούν να δοθούν. Χρειάζεται να δοθεί χρηματοδότηση στις αναπτυσσόμενες χώρες πολύ πιο γρήγορα.

Κατά έναν τραγικό τρόπο, οι μηχανισμοί που εμποδίζουν και καθυστερούν τη λήψη των απαραίτητων μέτρων, τόσο για την προστασία της βιοποικιλότητας όσο και για την προστασία του κλίματος, φαίνεται ότι είναι κοινοί. Είτε αναφερόμαστε στην αποθήκευση άνθρακα είτε σε δράσεις αντιστάθμισης, μεγάλα εταιρικά σχήματα βρίσκουν δημιουργικούς τρόπους για να αποφύγουν τα απαραίτητα μέτρα. Αυτές οι ψεύτικες λύσεις πιθανότατα θα αποδειχτούν τραγικά και πανάκριβα σφάλματα, σημειώνει η περιβαλλοντική οργάνωση, εκτιμώντας ότι τα σημερινά σκάνδαλα που παρατηρούνται ήδη στις αντισταθμίσεις άνθρακα στην περίπτωση της προστασίας του κλίματος, δρομολογούνται πλέον και στην περίπτωση της βιοποικιλότητας.

Η σκληρή πραγματικότητα είναι ότι οι δύο αλληλένδετες κρίσεις που βιώνουμε, η κλιματική κρίση και η κατάρρευση της βιοποικιλότητας, δεν αντιμετωπίζονται με το ξέπλυμα εταιρικού χρήματος, αλλά με μέτρα, σχέδια δράσης, χρονοδιαγράμματα και χρήματα που εξασφαλίζουν την υλοποίηση των δεσμεύσεων, καταλήγει η Greenpeace.