«Ο πόλεμος της Ευρώπης»

Οι εξελίξεις στα ελληνοτουρκικά σύνορα απασχολούν έντονα τις τελευταίες ημέρες τον γερμανικό Τύπο, ο οποίος στέκεται ιδιαίτερα στην ευθύνη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Γερμανίας απέναντι στην προσφυγική κρίση. Η αντίδραση της Γερμανίας είναι ένα θέμα που προκαλεί ζωηρές αντιθέσεις και εντός του κυβερνητικού συνασπισμού, όπου καταγράφονται εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις. Την ίδια ώρα, σε τριάντα πόλεις της Γερμανίας οργανώθηκαν αντιφασιστικές διαδηλώσεις ενάντια στην πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά στον τρόπο που αντιμετωπίζει το προσφυγικό ζήτημα η Ελλάδα. Έννοιες όπως «ανθρωπιστική κρίση», «αξίες» και «ανθρώπινα δικαιώματα» μπαίνουν ξανά στο κάδρο, για να τονίσουν την ευθύνη όλων μας αλλά και να θέσουν την Ευρωπαϊκή Ένωση ενώπιον των ευθυνών της.

Πολλές είναι οι γερμανικές εφημερίδες που επισημαίνουν ότι η Γερμανία, η οποία ούτως ή άλλως έχει ηγετικό ρόλο στην Ευρώπη, θα πρέπει να αντιδράσει δίνοντας το θετικό παράδειγμα και προς τις άλλες χώρες και να δεχτεί πρόσφυγες, αναγνωρίζοντας το αδιέξοδο και τον στρουθοκαμηλισμό της πολιτικής που έχει υιοθετηθεί έως τώρα.

Η Süddeutsche Zeitung σε άρθρο της με τον χαρακτηριστικό τίτλο «Ο πόλεμος της Ευρώπης» σχολιάζει ότι η Ευρώπη και ειδικά η Γερμανία έχουν δαπανήσει πολλή πολιτική ενέργεια και χρήματα για να κρατήσουν το προσφυγικό δράμα έξω από την πόρτα τους. «Εμμέσως η Ευρώπη έχει γίνει μέρος αυτού του πολέμου», αναφέρει η εφημερίδα, η οποία καταλήγει: «Μένει στην Ευρωπαϊκή Ένωση, όπως και πριν από πέντε χρόνια, μόνο η επιλογή αν θέλει να γίνει θεατής και έμμεσα θύμα αυτού του πολέμου ή αν θα θυμηθεί τη δύναμή της και θα παρέμβει».

Η βερολινέζικη εφημερίδα TAZ χαρακτηρίζει αναμενόμενη αλλά όχι αναπόφευκτη τη νέα όξυνση του προσφυγικού φαινομένου. «Θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί, εάν η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είχε αναβάλει τις διαπραγματεύσεις για ένα σχέδιο διαχείρισης του μεταναστευτικού, εάν δεν είχε γίνει εκβιάσιμη από τον Τούρκο πρόεδρο –με μια αμφιλεγόμενη από πολλές απόψεις συμφωνία–, εάν δεν φοβόταν τόσο πολύ τους ακροδεξιούς εξτρεμιστές εντός των δικών της συνόρων», αναφέρει. Όπως παρατηρεί το σχόλιο, «αν η Ευρωπαϊκή Ένωση κατανοεί τον εαυτό της όχι ως οικονομική ένωση αλλά ως ένωση αξιών, το ερώτημα που τίθεται είναι ποιες τελικά είναι αυτές οι αξίες: τα ανθρώπινα δικαιώματα, ο σεβασμός του δικαίου, η ανθρώπινη αξιοπρέπεια; Όλοι αυτοί οι στόχοι έχουν πληγεί εδώ και χρόνια στο συγκείμενο του προσφυγικού. […] Αυτό που δεν υπάρχει είναι ένα σχέδιο. Κι επίσης δεν υπάρχει μια κοινότητα αξιών. Eίναι πολύ πιθανό αυτή τη στιγμή να βλέπουμε την εσωτερική διάλυση της Ευρώπης. Αυτό θα ήταν το τραγικό τέλος μιας μεγάλης ιδέας. Αλλά όχι με ευθύνη των προσφύγων. Θα οφείλεται στον εγωισμό και τη δειλία εκείνων που –έτυχε– να έχουν γεννηθεί σε χώρες με ειρήνη».